Śniadanie rzecz święta. Bo jak to mówią w naszym narodzie: „Polak głodny – to Polak zły”. Ja zły nie byłem, ale pewnej niedzieli o poranku, będąc w Świnoujściu, coś bym zjadł. Pomyślałem, że miasto tysiąca przeróżnych lokali gastronomicznych zaiste musi opływać w bogactwo ofert śniadaniowych. Jako, że moje podniebienie w tym względzie jest zero-jedynkowe wielkich aspiracji nie miałem. Ot, zwykła jajecznica, może parówki, czy tosty. Tyle. I okazało się, że aż tyle.